vrijdag 11 maart 2016

De verbrande broek

In de jaren zeventig kende ik diverse KLM stewards en stewardessen. De functie van steward werd indertijd aangeduid met hofmeester. De hofmeesters hadden een kort-verband contract met een looptijd van drie jaar. Ze vertelden vaak sappige verhalen die, naar mijn mening, veelal te vergelijken waren met de vroegere zeemansvertellingen; ik nam ze dan ook met enige korrels zout. Van één van hen, Nico Dols, die tussen 1968 en 1971 bij de KLM werkte hoorde ik het volgende verhaal.

Eerste klas naar Geneve
KLM DC 9 in de beschildering van de jaren '60 met een wit dak
Bron foto: Catawiki
De Douglas DC-9's, die vanaf 1966 dienst deden op de Europese routes hadden aanvankelijk een cabine indeling die bestond uit een economy klasse gedeelte en een kleine eerste klas, waarin 8 comfortabele stoelen stonden. Op een dag had Nico dienst in de eerste klas op een ochtendvlucht van Amsterdam naar Genève. Tijdens het serveren van de koffie maakte de DC-9 een plotselinge beweging als gevolg van turbulentie. Het resultaat was dat er koffie terecht kwam op de broek van een passagier die, naar eigen zeggen, meteen na aankomst op de luchthaven van Genève door moest naar het aan de luchthaven grenzende Palais de Congrès om daar een bijeenkomst toe te spreken. Hij was nogal nijdig vanwege de koffievlek die zijn broek inmiddels ontsierde en vroeg Nico of hij er wat aan kon doen. Nico stelde voor dat de passagier een deken kreeg die hij om zijn benen kon slaan en dat hij zijn broek mee zou geven die dan in de pantry zou worden gereinigd. Zo geschiedde waarop Nico met het destijds zeer bekende een effectieve schoonmaakmiddel K2R en een blikje Spa rood aan de slag ging. De vlek was al spoedig verdwenen maar de broek was inmiddels kletsnat. Nico was hierdoor niet uit het veld geslagen maar kwam op het briljante idee om de broek te drogen in de hete lucht oven die zich in de pantry bevond.

Brandlucht  
Van de verbrande broek was alleen nog de metalen rits
te herkennen
Kort nadat hij de broek in de oven had gedaan en deze had ingeschakeld werd hij weggeroepen door een belletje van een passagier. Enige tijd later rook hij een verdachte lucht uit de pantry en herinnerde hij zich de broek. De schrik sloeg hem om het hart en bij het openen van de oven werd zijn bange vermoeden bewaarheid: van de broek restte nog een zwartgeblakerd hoopje as en de metalen rits. Goede raad was duur; na overleg met de purser werd ook de gezagvoerder betrokken bij het probleem. Volgens Nico kreeg hij de slappe lach bij het horen van het relaas over de verbrande broek. Hij besloot om via het zogeheten 'company channel'  aan de KLM vertegenwoordiger in Genève te vragen om na de landing een zogeheten 'highloader' en een rolstoel naar het vliegtuig te sturen, teneinde de getroffen passagier van boord te kunnen halen. Deze moest daarbij wel de KLM deken om zijn blote behaarde benen houden. De passagier in kwestie kon om het voorval bepaald niet lachen; hij was laaiend!

Toch nog goed gekomen
Na de landing en de navrante wijze waarop de passagier in kwestie het vliegtuig had verlaten werd de KLM 'station manager' ingeschakeld. Deze nam de man in zijn rolstoel mee naar een, op de luchthaven gevestigde, kledingzaak, waar op kosten van de KLM een nieuw pak werd gekocht. Uiteindelijk kon het 'slachtoffer' door deze snelle actie met een minimale vertraging op zijn afspraak verschijnen en zijn toespraak houden. Er is naderhand nog vaak om dit voorval gelachen want het duurde niet lang alvorens een groot deel van het KLM cabinepersoneel op de hoogte was, zo vertelde Nico mij.